การสื่อสารของมนุษย์

การสื่อสารของมนุษย์



1. องค์ประกอบของการสื่อสาร
1) บุคคล 2 ฝ่าย
2) วิธีการติดต่อ
3) เรื่องราวให้รับรู้ความหมายร่วมกัน
ทั้ง 3 ส่วนนี้มิอาจขาดได้แม้แต่ส่วนเดียวมิฉะนั้นการสื่อสารไม่อาจจะเกิดขึ้นได้


2 ผู้ส่งสารและผู้รับสาร
อาจจะแบ่งได้เป็น2ส่วนคือผู้พูดและผู้ฟังหรือจะเป็นคนเล่ากับคนฟังคนแสดงกับคนดูบุคคล2ฝ่ายนี้เรียกเป็น
ทางการว่า ผู้รับสาร และ ผู้ส่งสาร

3 สื่อ
อาจใช้ได้วิธีพูด-เขียน หรือการนำเสนอในรูปแบบต่างๆ เช่น ใช้รูปภาพ รวมทั้งเทคโนโลยีต่างๆ โดยวิธีการติดต่อนั้นต้องใช้ตัวกลางต่างๆ เช่น คลื่นเสียง ตัวหนังสือ แผ่นกระดาษที่มีตัวหนังสือเขียน ตัวกลางเหล่านี้เรียกว่า สื่อ โดยการสื่อสารนั้นสามารถใช้สื่อหลายๆอย่างได้พร้อมๆกัน เช่น การเรียน การสอน ต้องใช้ทั้งหนังสือ กระดาน ภาพ


4. สาร การตอบสนอง
• ผู้ส่งสาร
• ผู้รับสื่อ
สื่อ คือ เรื่องราวที่รับรู้ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นข้อเท็จจริง ข้อแนะนำ การล้อเลียน มนุษย์จะแสดงออกมาให้เป็นที่รับรู้ได้ การสื่อสารจะเกิดขึ้นตามกาลเทศะ สภาพแวดล้อมต่างๆในสังคม

ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร แบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือ
1) วัจนภาษา (การพูด การเขียน)
2) อวัจนภาษา (เครื่องหมาย สัญญาณมือ)


ในที่นี้เราจะกล่าวถึงอวัจนภาษาที่มนุษย์ใช้ในการสื่อสาร อวัจนภาษา มีดังนี้
การแสดงออกทางดวงหน้า การแสดงออกทางดวงหน้านั้นเป็นเครื่องแสดงเจตนาการสื่อสารได้หลายอย่าง เช่น ขอร้อง ขมขู่
ท่ายืนท่านั่งและการทรงตัวสิ่งเหล่านี้มีความสำคัญต่อการรับส่งสารมากเช่นการพูดกับบุคคลที่มีความอาวุโส มากกว่าไม่ควรยืนล้วงกระเป๋า หรือเวลานั่งก็ไม่ควรนั่งไขว่ห้าง
การแต่งกายควรแต่งตัวให้เหมาะสมกับกาลเทศะและสภาพแวดล้มทางสังคมโดยเฉพาะการแต่งกายนั้นควรสุภาพ เรียบร้อยเพื่อให้ผู้ที่เราสื่อสารด้วยมีความเชื่อถือ
การเคลื่อนไหวในขณะที่พูดย่อมมีการเคลื่อนไหวบ้างเป็นธรรมดา ทั้งนี้ต้องให้เหมาะกับเนื่อหาของสารจึงจะช่วยให้เกิด การสื่อสารที่ดียิ่งขึ้น
การใช้มือและแขนการใช้มือให้สอดคล้องกับคำพูด จะช่วยเน้นความหมายของสารที่ส่งออกไปได้มาก เช่นการบอกทิศทาง
การใช้นัยน์ตานัยน์ตาของผู้พูดสามารถแสดงอารมณ์และความรู้สึกของสารที่เล่าไปได้มากยิ่งขึ้น
การใช้น้ำเสียงคำพูดคำเดียวกัน เปล่งออกไปด้วยน้ำเสียงที่ต่างกัน จะสื่อความหมายต่างๆกันไปได้ ขึ้นอยู่กับความดังและเสียงสูง-ต่ำ เช่น ถ้าพูดหรือเน้นคำพูดนั้นดังๆก็จะเป็นการเตือนได้